Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Ελπίδα




Όταν παντού ερείπια γύρω μου σωριαζόταν..
Όταν μονάχα χαλασμός γινόταν στην καρδιά μου..
Όταν στου νου μου τα στενά φούσκωνε η καταιγίδα..
Όταν τα μάτια βούρκωναν και το κορμί ριγούσε..
Όταν τα χείλη μάτωνα κραυγή να μην ακούσω..
Όταν η μέρα νύχτωνε και έχανα τον ήλιο..
Όταν άντρας ξέχασα πως ήμουν, πως υπήρχα..
Όταν με μάσκες έβλεπα εκείνους που θωρούσα..
Όταν τα χέρια άπλωνα σκιές για ν αγκαλιάσω.

Τότε ήρθες και μ αντάμωσες στης μοναξιάς την πόρτα
και μ έμαθες ότι μπορώ ακόμα ν ανασαίνω
Με έμαθες να τραγουδώ σκοπούς που χα ξεχάσει
Με έμαθες πως τα πουλιά που ζουν μες το κλουβί τους,
έχουν ακόμη δυο φτερά και ξέρουν να πετούνε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου