Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ




Τις σιωπές μετράω με φωνές ανάμεσα
που ανεμίζουν σάν αναπάντεχο θαλασσινό μελτέμι.
Σιωπές μετράω με αμμέτοχη συμμετοχή.
Ατάραχα αδιάφορος άδειος
συνήθεια επώδυνη
να ζώ με την ζωή των άλλων.
Φοβάμαι να πληγώνομαι ή να πληγώνω.
Όλα είναι τώρα
Όλα είναι πάντα
Όλα είναι τίποτα
Η φωνή των σκέψεων των αισθημάτων η κραυγή.
Ξέρω
Ένα τώρα μαγεύει
Ένα τίποτα εκμηδενίζει
Ένα πάντα μπορεί να ελευθερώσει ή να εκμηδενίσει

ΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ




Χάθηκα στην ομίχλη της σιωπής
δεν υπάρχω .
Έκλεισαν οι δρόμοι της καρδιάς
δεν υπάρχω.
Πώς να βαδίσω στους δρόμους της ομίχλης
με πόδια γυμνά και ματωμένα;
Πώς να βρω το δρόμο που έχασα ;
Πως ν αντέξω το τίποτα ;
Πως ν' αντέξω στο τίποτα ;
Χάθηκα στην ομίχλη της σιωπής ...
μάτωσα στα συρματοπλέγματα του νου...
πέρασα τα σύνορα παράνομα..
Αγγιξα το όνειρο και χάθηκα σ' αυτό.
Όποιο δρόμο κι αν πάρω
στου μυαλού τα μονοπάτια
πάντα σε σένα θα γυρνάω
Κάθε δρόμος και κάθε μονοπάτι
μες της ομίχλης της ύπαρξη
σε σένα με φέρνει
Πάντα σε σένα ....